Bye Bye Constance

“We kennen het, sans rancune.”

Eh bien, oui. Ik denk dat we definitief afscheid genomen hebben van Cirque Constance, het festival. De beweging? Ook. Een beetje.

Summerbummer

Er is wel wat achtergelaten, schatjes: een Angär, een boerenmarkt, een wedstrijd waar toffe bands uit groeiden, Summerbummerdownerdrone maar geen mens die weet wat dàt betekent behalve een bunkeroptreden om u tegen te zeggen, een boek, vrienden, een teloorgegaan muziekplatform, een brouwerij, een ander Kaprijke en een ander Meetjesland. Onder andere. Ik vergeet veel. Woesten zelfs. Zonder Cirque Constance geen ontmoeting met mijn geniale rechterarm, de gitarist van Novis, Elia. Daar stonden we dan. Na 19 jaar. Naar goede gewoonte op een ondankbare plek. No hugs from N9, we kennen het, sans rancune. Maar voor ons misschien wel de méést interessante plek, want we moesten écht vechten om liefde en dat doen wij zo graag. We konden harten veroveren. Zo vroeg al. In de ochtend. Merci Mich! Merci Elke! Prachtig zijn jullie. Constance ès goe zat, ze zwoait mee eur bluut gat, losjes in de blouse, zwoai ze méé eur loezen… Allemaal meegemaakt, die dag. Gebald in één weekend, in 19 jaar, die we voor het gemak een jubilee 20 gemaakt hebben. Want van het eerste leugentje valt een Wever niet dood.

Koen!

Onze voorzitter wel, Koen stopt. Hero! Le président est mort, vive le président! Voor mij het duidelijkste bewijs dat Constance op pensioen gaat. Binnen vier jaar ons dertigste vieren? Of in het jaar dertig ons honderdste? Het zal er niet meer van komen. Maar welke trip hebben we niet beleefd? Sinds 2004, baby! En vooral deze laatste drie dagen, nu in 2023. Op vrijdagavond vielen alle kleuren en sferen als perfecte puzzelstukjes in elkaar. Die Pony’s, man! Manu jongen. Willems. Wat een concullega’s! Heidrun & Devastatiön! Let op de umlaut. En Primal Creation, pure klasse. Tranen bij Synthetic Dream. Günther Haegeman, wat een held. Het vuur door de schouw. De brandende paletten. Ik vergeet dit nooit. De naar soep ruikende kruiden, het zelf gebrouwen gerstenat. De Pieuws. Misschien dat ik dat laatste wel uit mijn geheugen ban. On verra.

Pieuws en Bavik

De zaterdag was niet anders. De regen kwam. Bij bakken. En de tap begon overdreven te schuimen. De Pieuws en Bavik vloeiden bij beken. De Porn Pub draaide als nooit tevoren. Angärde Bieren vielen in de smaak, ook in Leffe-glazen… zelfs. En zanger Jonathan van River Runs Red liet ons verstaan dat het ernstig was. What a gig! Hier zou geschiedenis geschreven worden. Ik was er net niet bij Goes & Goes, ik noteer Milvus, Hoor, The Fur, Idealus Maximus en Karibu O. Maar ik onthou nog meer de topact Stadt, droom van de voorzitter, die bracht waarvoor het gekomen was: de legende. Na Vandal X het beste optreden ooit op Cirque. Mijn mening. Alleen The BDSS MTHRFCKRS konden hier nog boven gaan. Je ne sais pas. Ik was er niet meer. Sommigen zeggen van wel, sommige anderen van niet. I withdraw from the jury, baby. Maar die kleuren, die geuren,… de lieve, schone en lelijke mensen, die… te veel klanken én dranken. Dàt neem ik mee. In mijn geheugen. In mijn Heilige Schrift. Ik zou zeggen: op naar een volgende keer! Maar die, vrees ik, komt niet weer.