Nadenken over de zee en zomaar
“God moet zijn getal hebben”
Ik zag in het krekendorp Bentille een priester van voor het Vaticaans Concilie met lange jurk de deur openen van de pastorij en ik dacht meteen aan de gevleugelde woorden ‘God moet zijn getal hebben’. Ik kwam van de zee waar ik was gaan nadenken. Via de Sluissedijk in Zuidzande langs de molen zo naar Terhofstede en Retranchement. Deze weg is me al toevertrouwd als kind en ik mocht meegroeien met de decennia oude knotwilgen onder de baan waar de steenuil, spechten en andere koekoeksjongeren hun thuis in gevonden hebben. Zeg me nu niet dat de koekoek niets met knotwilgen heeft, want ik heb zelf niets met vogels. Dat lost veel op. Weet je, eigenlijk kunnen alle dieren van het dierenrijk me gestolen worden. Ik moest gewoon even uitwaaien en nadenken over hoe een wereld zonder Vaticaans Concilie in de jaren ’60 er wel had uitgezien. Niet veel anders, vermoed ik. Meer of minder kerncentrales? Antonio Vivaldi of Sergej Prokovjev? Geen idee. Het boeit me niet. Après nous les mouches.
Leuk zeehondje
U voelt het, ik ben een beetje boos en dat heeft waarschijnlijk alles te maken met het feit dat ik op strand Het Zwin ergens wel verwacht had dat een leuk zeehondje me tegemoet zou komen waggelen maar die modderfokkers zijn gewoon in de zee gebleven. Terwijl ik weet dat ze er zitten. In Koksijde stond ik ooit oog in oog met de meest sympathieke zeerob op Aarde. Nauwelijks op 20 meter stond de zeehond me aan te staren, zonder schrik. De Baywatch-dude keek zelfs niet op. “Zeehonden, mijn jongen, dat is hier dagelijkse kost.” In ’t Retranchement hebben die beesten nog wel wat te leren. Ik leerde na het Koksijde-voorval dat zeehondjes niet zo onschuldig zijn. Ze zouden aardig doorbijten, naar verluidt. En dat terwijl ze op TV zo schattig zijn.
De kraanvogel vliegt over het land
Ik komt thuis en ik hoor dat de Rode Ibis geland is in Tessenderlo. Volgens mijn Evergemse vriend Rik De Kezel, met z, vliegen grote horden trekkende kraanvogels nu boven ons land. Wonderlijk! Zelf zag ik aan zee heel veel V-formaties door de hemel trekken en ik moest meteen aan Rik en zijn kraanvogels denken. Wellicht waren het gewoon domme ganzen. Ondertussen interludium van Rik De Kezel hemzelve: “Ik wil hier graag ook nog de purperkoet vermelden, een miskende standvogel van het Iberische schiereiland, die onlangs nog werd gespot in Zoutleeuw.” Zelf droom ik liever weg bij de boten die er de Westerschelde aan en af varen. Ik heb in Europa wel al aan wat kustplaatsjes vertoefd en wat je in Retranchement ervaart, zie je nergens: de ene oceaanreus na de andere, in beide richtingen, af en aan. Dat moet een mens gelukkig stemmen, want dat impliceert handel. Beweging op het water is varende welvaart.
Inflatie
Het is waar dat de energieprijzen stijgen, er is inflatie en maak me niets wijs, daar zitten mechanismen achter maar ook de knagende onzekerheid bij de mensen is een vicieuze cirkel nefast voor onze economie. Ik ben dan liever die boze optimist die denkt dat het eigenlijk altijd al zo geweest is. Dat het wel goed komt en zo. Ik was een klein kindje tijdens de jaren ’70 van de vorige eeuw en ik herinner me nog levendig de kennismaking met het woord ‘crisis’ en de zondagen dat mijn papa niet met zijn splinternieuwe Peugeot mocht rondtuffen om energie te sparen. Eigenlijk was ik toen best een gelukkig bazeke. Ik mag hopen dat er nu ook veel bazekes zijn, die nog met wat levensmoed en leute in het leven staan. Dat hebben die zeehonden natuurlijk voor op de mensen. Dat blijft onder water wanneer het goesting heeft en dat gaat op het strand gaan liggen wanneer er wat weinig vis passeert die dag. Wat een leven. Wat een strijd.
