We zingen het lied van de vrijheid, als Adelaars, beloofd!
Wat Woesten wenst
“Fred heeft me iets geleerd: doe voort!”
De crimineel Netanyahu heeft met dank aan Hamas Gaza bijna helemaal met de grond gelijk gemaakt. In Londen bidden vele duizenden dat het stopt. In Kiev vieren vele duizenden Kerstmis op onze 25ste december omdat de gek in Moskou twee jaar geleden gestart is wat niemand voor waarheid hield. En in de Verenigde Staten mogen we ons voorbereiden op hetgene dat we ons ook niet kunnen voorstellen, namelijk dat een Adolf Hitler zonder verstand en zonder moreel kompas voor de tweede keer aan het stuur komt van onze Westerse wereld. Ondertussen waait de wind over het Meetjesland en maak ik me klaar voor een gezellige kerstavond.
Moeilijke jaren
Het zijn moeilijke jaren geweest. Ook voor Woesten. We timmeren, we ploeteren, we schrijven, we proberen elkaar graag te zien en dat lukt niet altijd zoals het hoort. We gaan op de markt gaan staan in Kaprijke en mijn beste maat Fred komt daarvoor met een groot hart van Waregem om zoveel mogelijk centjes in ons lege spaarpotje te krijgen om de volgende jaren verder te kunnen rocken. Maar we regenen weg en toch blijft de inzet van onze drummer op zo’n niveau doorgaan, dat ik er verdorie weemoedig bij word. Nog eens 7 vinylplaten verkocht. Niet opgeven, zegt hij. Het komt goed. En ik moet tot scha en schande bekennen dat hij gelijk heeft, de moedigste man van onze band. Ik zelf kom uit een periode van twijfels, ook professioneel maar ook als muzikant en creatieve ziel. De gevolgen van corona? Wie zal het zeggen? Poetin zijn schuld? Kan ook. Maar Fred heeft me iets geleerd: doe voort. Die inzichten kwamen bij me op na een akoestische repetitie bij onze gitarist Elia, mijn Paul McCartney, mijn Noël, mijn Edge. Na een leuk gesprek over muziek.
Gazanen aller lande
Ik ben zeker dat er Gazanen zijn die er ook volgende week of volgende maand nog iets van trachten te maken. Ik ben er zeker van dat we de Russen, niet hun regime, ooit nog omarmen als broeders om een sociaal-democratisch en vrij rijk te creëren van Santiago de Compostela tot Vladivostok. Als drakendoders blijven we strijden en het lied van de vrijheid zingen. Woesten geeft natuurlijk niet op. En u ook niet, lieve lezer. Wij weten dat kanker, een slechter gehoor of zichtsvermogen, ruzie met uw familie, angst en miskende liefde u kwellen. Ons ook. Soms. En dan weer niet. Maar we moeten vooruit en dat gaan we doen: in 2024 en de jaren erna. En heel af en toe zult u ons zien staan, ergens te (Meetjes)lande, op een podium. Dan zingen we het lied van de vrijheid, als Adelaars. Beloofd. (Gelukkig nieuwjaar)
